REČ PO RIJEČ (1831)

ĐULISTAN

“Đulistan” (Ružičnjak) je jedno od poznatijih dela persijske književnosti, a možda čak i najuticajnije prozno delo. “Đulistan” je napisan 1258. godine i jedno je od dva glavna dela persijskog pesnika Saadija, koji se smatra jednim od najvećih persijskih srednjevekovnih pesnika. To je takođe i jedno od njegovih najpopularnijih dela koje se pokazalo veoma uticajnim i na Zapadu, kao i na Istoku. “Đulistan” je zbirka pesama i priča, kao što je i ružičnjak kolekcija ruža. Naširoko je citiran kao izvor mudrosti. Poznati aforizam koji se često ponavlja u zapadnom svetu, o čoveku koji je bio tužan zato što nema cipele sve dok nije upoznao čoveka koj nema noge, potiče iz Đulistana. Minimalistički zapleti u pričama iz “Đulistan” su izraženi preciznim jezikom i sa psihološkim uvidom, stvarajući poeziju ideja sa preciznošću matematičkih formula.Ova knjiga se bavi praktično svim glavnim temama sa kojima se ljudski rod susreće, u optimističnom, ali i satiričnom tonu. Ima dosta saveta za vladare, te u tom smislu ovo delo potpada i pod žanr principum specula - političkim pismima kojima se kraljevi i vladari savetuju kako da organizuju svoje države. Priče iz “Đulistan” imaju zabavan karaktera i praktičnu i moralnu dimenziju, a često se bave i ponašanjem derviša i smatra se da sadrže sufijska, odnosno gnostička učenja. U persijskom jeziku postoji popularna izreka, “Svaka Saadijeva reč ima sedamdeset i dva značenja”.

Izvor: Vikipedija