Hvala Vam što ste ga (opet) podelili sa nama. A onaj kojim smo se ovih dana bavili, za koji je Miroslav postavio link u komentaru uz Evergrin 480, iz Zagonetača 188, pogrešno objašnjava (npr., tvrdnja da je o=0, do koje može da se dođe tek posle dublje analize a ne tek tako), i nedorečen je, što se mnogo lakše shvata kad se pročita ovaj tekst.
Nekoliko puta sam pročitao sve komentare sadržane u dva posta o kriptogramima sabiranja (oduzimanja, množenja ili deljenja) i još uvek mi nije jasno: zbog čega je jedino račun važan, a SUVISLO konačno rešenje nije?
Ja sam se sa zbrajaljkama - ako usvojimo taj naziv - susretao samo kao sa čisto matematičkim zadacima; ali nemam iskustva sa njima u okviru enigmatike. Sad mi izgleda da je stvar dogovora, koji izgleda još nije opšteprihvaćen, da li je bitno da zbrajaljka bude i u čisto matematičkom smislu jednoznačno određena. Meni se više sviđa da to jeste bitno, tj. da je moguće rešiti je čisto matematičkim sredstvima, pa tek potom to rešenje ubaciti u ključ i iščitati. Koliko shvatam, Miroslav i Jovan su suprotstavljeni po tom pitanju.
A što se tiče teksta iz Zagonetača 188: On se praktično isključivo bavi matematičkim aspektom zbrajaljke - dakle tim pristupom da se tek na kraju uzme u obzir ključ, ubacivanjem rezultata računice u njega - a ta (matematička) analiza je loša. Naveo sam jednostavan primer kojim potkrepljujem ovu tvrdnju: nije objašnjeno zašto mora biti o=0, tj. zašto ne može biti: o=9 i v+c > 9 .
Znači, koji god pristup da usvojimo, trebalo bi da se složimo da je analiza iz Zagonetača 188 loša.
Slažem se s Milanom da je analiza iz "Zagonetača" broj 188 matematički nekorektna jer ne uzima u obzir sve mogućnosti. Zbrajaljka (i druge srodne zagonetke) trebala bi, kako Milan kaže, i u čisto matematičkom smislu biti jednoznačno određena, a često nije. Oni koji takve zagonetke rješavaju enigmatski: pogađanjem konačnog rješenja iz opisa ili anagramiranjem iz ponuđenih slova, obično ni ne znaju da se slova mogu zamijeniti brojevima na više načina, a da račun ipak bude tačan. Oni eventualno, nakon otkrivanja konačnog rješenja, zamijene slova brojevima i uvjere se da je račun s takvom zamjenom tačan. Međutim, rješavači koji takve zadatke rješavaju tako da prvo pokušavaju slova zamijeniti brojevima i dobiti tačan račun, a tek onda prema ključu otkriti konačno rješenje, mogu pronaći neku alternativnu zamjenu slova brojevima (ili dosta njih, kao u primjeru iz moga članka) s kojom ključ ne daje konačno rješenje (kao što je to Milan pokazao sa zbrajaljkom Mire Pinter). Prepuštam Milanu da razmisli što da se uradi da bi zbrajaljke i u čisto matematičkom smislu bile jednoznačno određene. Najbolje bi bilo kad bi postojao neki svima dostupan program koji bi provjeravao da li postoji više prihvatljivih zamjena slova brojevima. Ako postoji, onda bi trebalo, u najmanju ruku, zadavati onoliko ključeva koliko takvih zamjena ima...
6 коментара:
Lep tekst: kratak, jasan i dorečen!
Napisan prije više od 30 godina. Tada sam radio kao programer u Elektronskom računskom centru Poljoprivredno-industrijskog kombinata "Belje".
Hvala Vam što ste ga (opet) podelili sa nama. A onaj kojim smo se ovih dana bavili, za koji je Miroslav postavio link u komentaru uz Evergrin 480, iz Zagonetača 188, pogrešno objašnjava (npr., tvrdnja da je o=0, do koje može da se dođe tek posle dublje analize a ne tek tako), i nedorečen je, što se mnogo lakše shvata kad se pročita ovaj tekst.
Nekoliko puta sam pročitao sve komentare sadržane u dva posta o kriptogramima sabiranja (oduzimanja, množenja ili deljenja) i još uvek mi nije jasno: zbog čega je jedino račun važan, a SUVISLO konačno rešenje nije?
Ja sam se sa zbrajaljkama - ako usvojimo taj naziv - susretao samo kao sa čisto matematičkim zadacima; ali nemam iskustva sa njima u okviru enigmatike. Sad mi izgleda da je stvar dogovora, koji izgleda još nije opšteprihvaćen, da li je bitno da zbrajaljka bude i u čisto matematičkom smislu jednoznačno određena. Meni se više sviđa da to jeste bitno, tj. da je moguće rešiti je čisto matematičkim sredstvima, pa tek potom to rešenje ubaciti u ključ i iščitati. Koliko shvatam, Miroslav i Jovan su suprotstavljeni po tom pitanju.
A što se tiče teksta iz Zagonetača 188: On se praktično isključivo bavi matematičkim aspektom zbrajaljke - dakle tim pristupom da se tek na kraju uzme u obzir ključ, ubacivanjem rezultata računice u njega - a ta (matematička) analiza je loša. Naveo sam jednostavan primer kojim potkrepljujem ovu tvrdnju: nije objašnjeno zašto mora biti o=0, tj. zašto ne može biti: o=9 i v+c > 9 .
Znači, koji god pristup da usvojimo, trebalo bi da se složimo da je analiza iz Zagonetača 188 loša.
Slažem se s Milanom da je analiza iz "Zagonetača" broj 188 matematički nekorektna jer ne uzima u obzir sve mogućnosti. Zbrajaljka (i druge srodne zagonetke) trebala bi, kako Milan kaže, i u čisto matematičkom smislu biti jednoznačno određena, a često nije.
Oni koji takve zagonetke rješavaju enigmatski: pogađanjem konačnog rješenja iz opisa ili anagramiranjem iz ponuđenih slova, obično ni ne znaju da se slova mogu zamijeniti brojevima na više načina, a da račun ipak bude tačan. Oni eventualno, nakon otkrivanja konačnog rješenja, zamijene slova brojevima i uvjere se da je račun s takvom zamjenom tačan.
Međutim, rješavači koji takve zadatke rješavaju tako da prvo pokušavaju slova zamijeniti brojevima i dobiti tačan račun, a tek onda prema ključu otkriti konačno rješenje, mogu pronaći neku alternativnu zamjenu slova brojevima (ili dosta njih, kao u primjeru iz moga članka) s kojom ključ ne daje konačno rješenje (kao što je to Milan pokazao sa zbrajaljkom Mire Pinter).
Prepuštam Milanu da razmisli što da se uradi da bi zbrajaljke i u čisto matematičkom smislu bile jednoznačno određene. Najbolje bi bilo kad bi postojao neki svima dostupan program koji bi provjeravao da li postoji više prihvatljivih zamjena slova brojevima. Ako postoji, onda bi trebalo, u najmanju ruku, zadavati onoliko ključeva koliko takvih zamjena ima...
Постави коментар