REČ PO RIJEČ (1190)

REŠICA

Rešica je grad i opština u zapadnom delu Rumunije. Grad se nalazi u rumunskom delu Banata i središte je županije Karaš-Severin.

Grad Rešica smestio se u dolini rečice Brzave u oblasti Banatskih planina. Većinsko stanovništvo u gradu su Rumuni. Značajnijih etničkih manjina danas nema, mada se mora napomenuti da je nekada bilo mnogo Nemaca, koji su po tradiciji bili česti u rudarskim mestima širom nekadašnje Habzburške monarhije. Danas Rešica spada u gradove u Rumuniji sa velikim padom stanovništva usled propasti mesne privrede.

Kratak putopis:

Rešica je grad-pobratim Kikinde, pa sam nedovno službeno putovao 180 jugoistočno, kao član gradske delegacije povodom jednog prekograničnog projekta. Evo nekoliko subjektivnih zapažanja.

Rešica u vreme Čaušeskua i zamaha privrede imala preko 120.000 stanovnika, a sada u gradu živi oko 75.000 stanovnika. Grad je „zbijen“ između brda u dolini Brzave (sledi „Reč po riječ“ za Brzavu) pa se pruža po dužini (ili duuuuužiiiiini). Mislim da po širini nigde ne prelezi kilometar-dva. Osim te činjenice (dužina, a ne širina) vrlo me podseća na Bor. Mnogo je stambenih zgrada koje liče jedna na drugu, iznad grada je ogromni „rudovod“ (pokretna traka koja prevozi rudu do topionice. U dalekoj prošlosti grad je bio poznat po proizvodnji parnih lokomotiva pa se na ulazu u grad nalazi muzej na otvorenom sa 15-tak eksponata. Prvog dana boravka stekao sam utisak da je Rešica jedna velika spavaonica i „Pazar“ jer je duž glavne ulice (duge 10-15 km) mnoštvo prodavnica i trgovačkih centara, koji su, očigledno, otvoreni u najnovije vreme. Tek sutradan su nas domaćini vodili do glavnog trga, na kome je zgrada opštine. Trg je vrlo lep, sa fontanom koja se (zbog rasporeda metalnih delova) stalno menja i „baca mlaz“ na 20-tak načina.

Oko grada su brda obrasla gustom šumom, pa se stiče utisak da je sve zeleno.

Rešica ima i dobar zoo-loški vrt. Domaćini tvrde da je treći po važnosti u Rumuniji. Vrlo, vrlo, vrlo lepo osmišljen prostor, a očito je da se vodi računa o dobrobiti životinja. Sve vreme obilaska zoološkog vrta sa nama (u delegaciji nas je bilo 12)  je bio direktor Gabrijel Stauca, bivši fidbaler koji je nastupio nekoliko utakmica za mlađe kategorije rumunske reprezentacije. U vrtu se posebno ponose jer uz mnoštvo egzotičnih životinja i ptica imaju i jednog belog magaraca (ime mu je Amadeus), a mi kao gosti smo oduševljeni ambijentom. Domaćini su veoma pronicljivo sačuvali deo starog zoološkog vrta da bi se to moglo porediti sa sadašnjim. Dok je u starom zoo-vrtu tigar na raspolaganju imao kavez 2x3 metra, sada se baškari u prostoru od 30x50 metara + betonska kućica 10x10 metara.

Na 20 km od Rešice nalazi se za enigmate zanimljiv grad Anina, ali nisam uspio da fotografišem ni putokaz. (Drugom prilikom ću!)

Da sumiram. Drago mi je što mi se pružila prilika da posetim ovaj grad, koji mi se na prvi pogled baš i nije dopao, ali trg i zoo su znatno popravili utisak. Dakle, Rešica je lep grad, ali Temišvar (koji smo posetili u povratku) je nešto posebno.